نگاه انسان به طبیعت از نگاه به یک شخصیت مؤدب، یک شخصیت باهوش، یک شخصیت باشعور، یک شخصیت هدفمند به یک ماشین، یک سیستم و یک اکوسیستم تبدیل شد. به عبارت دیگر طبیعت گرایی سنتی به طبیعت گرایی مدرن تبدیل شد.در طبیعت گرایی سنتی اشیای طبیعی بسیار مقدس و حتی قابل پرستش تلقی می‌شوند. در اغلب ادیان سنتی احترام و پرستش طبیعت بخشی از زندگی انسان است؛ ولی در طبیعت گرایی مدرن از طبیعت شخصیت‌زدایی شد. اما ماجرا تا همین‌جا پایان نیافت. نه تنها طبیعت به سیستم، و روابط اشیای طبیعی به مکانیسم‌های خودکار تبدیل شد بلکه این اتفاق برای جامعه نیز رخ داد. از جامعه نیز شخصیت‌زدایی شد. جامعه دیگر یک شخصیت باشعور، مستقل، دارای فکر، دارای اندیشه و دارای هدف نبود. «ناس» عبارت دینی جامعه است. این تعبیر در قرآن و تعالیم دینی یک موجود متحرکِ حیات‌مندِ باشعور است، امامی دارد، پیرو دارد، طبقه‌بندی‌هایی دارد. اما جامعه در معنای مدرن آن از این شخصیت تهی شد.
خانم دکتر علم الهدی